ريحانه جون سلام
وقتي به وبلاگت مي آم و مي بينم ناراحتي دلم مي گيره. دوست دارم هميشه از شاديها و خوشي هات برام بنويسي.
عزيزم يك كمي هم به مامانت حق بده. مادراي ما خيلي زحمتكش هستند و حالا كه شرايط فراهم شده بگذار با خيال راحت به اين سفر برود. مي دونم كه دوست داري تو را درك كنند ولي تو هم شرايط اونها رو درك كن. توي اين مدت كه مامانت نيست به درسهات برس و با كارهاي خونه و خودت رو سرگرم كن. اون شرايط سخت سال قبلت ديگه تموم شده به فرداهاي روشن فكر كن.
